(fragment) Ik had nog nooit een voetbalreportage gehoord, steeds vaker vielen er woorden die niets met voetbal te maken hadden … Een wonder! … God zij dank! … Daar hebben we allemaal op gehoopt, daar hebben we om gebeden! … en ik was verbaasd dat de verslaggever het woord geloven met meer innigheid wist […]
Een Rus is iemand die van berken houdt
(fragment) Groepjes mannen en jongens in pak, met donkere snorren, kwamen me tegemoet. De meeste winkels waren nog dicht, de lucht was grijs en ik had kippenvel van de kou. Ik keek naar de grond en probeerde de langwerpige plassen te ontwijken. Ik zocht een café waar ik als vrouw probleemloos terecht kon. Het […]
In tijden van afnemend licht
(fragment) 1 Oktober 1989 Eigenlijk was het een kattensprongetje – maar Nedjezjda Ivanovna, die naast hem liep, kwam op haar kapotte voeten zo langzaam vooruit, dat het huis van zijn moeder onbereikbaar ver leek. Kurt had het gevoel dat ze pas op de plaats maakten. Zijn behoefte aan beweging werd bij elke stap […]
Smeltend ijs
(fragment) Ook nu liepen ze rond en slopen ze met hun camera in de aanslag kriskras door de sneeuw achter de pinguïns aan, met uitzondering van de prijzenswaardige Mrs. Morgenthau, die zich op de voorgeschreven afstand aan de rand van de kolonie opstelde en vol verrukking constateerde dat het moeder- of vaderdier beide […]
De jeugd van koning Henri Quatre
(fragment) Ondertussen had Henri een tuinman ontdekt. De man uit het volk wilde zich in veiligheid brengen zodra hij de prinsen herkende. Henri riep: ‘Kom hier of het loopt slecht met je af!’ Toen schuifelde de sukkelaar gebukt naderbij. ‘Pak je mes! Snij de rijpste meloen open!’ Pas toen hij al de helft had verslonden, […]
De wereld is groot en overal loert redding
(fragment) Vader trok Alex aan zijn hand mee, Alex zijn moeder, en de familieketen zette zich opnieuw in beweging, achter de rug van de hoestende soldaat die rustig langs de grensmuur liep, als een tijdontsteker, tachtig passen nog. Het gezinnetje rende over de open plek, voorop de vader, daarachter de zoon en tot slot […]
De wereldverzamelaar
(fragment) Burton kon zijn ogen niet geloven. Voor hem stond een klein mannetje, wijdbeens, stralend gezicht, de baard lang en wit, de wenkbrauwen grijzig, het haar op het achterhoofd in een staart bijeengebonden – het was de rare snuiter die hen vlak voordat ze in Bombay aan land gingen bij de reling zo kordaat […]
Tristan da Cunha
(fragment) Op een met gras begroeide open plek onder boomvarens houden we middagpauze en eten brood. Ik deel het mijne; Maria eet altijd meer dan ik. Daarna leunt ze naar achteren tegen haar rugzak, sluit haar ogen en heft haar gezicht naar de zon, die bijna warm is. De ronde koppen van een geïsoleerde, […]