Lichtspel

(fragment)

Ze zweeg even, toen zei ze: ‘Molander ben je kwijt. Je krijgt die film niet meer terug.’
‘Ik weet het.’ In het plotseling opflikkerende schijnsel van de zaklamp zag ze hem zijn bril afzetten. Een vleermuis flitste door de lichtkegel. De lamp flikkerde, lichtte nog één keer op en ging uit. Trude schudde ermee. Tevergeefs. De batterij was leeg.
Ze luisterden. Ergens druppelde water. De stilte was compleet.
‘Net als in je film,’ zei hij.
‘Het is jouw film.’
Hij sloeg een arm om haar schouder. Ze pakte zijn hand. Ze voelde zijn vingers tussen de hare, hij beantwoordde haar kneepje. Zo stonden ze dicht tegen elkaar aan zonder zich te verroeren, luisterend.
‘Ik heb je zoveel aangedaan,’ zei hij. ‘Ik heb een andere vrouw liefgehad en ik heb Jakob en jou mee teruggenomen naar de hel.’
‘Het ene kan ik je vergeven,’ zei ze. ‘Maar het andere… Weet je nog, de brief die hij ’s nachts heeft geschreven toen hij zestien was en niet kon slapen van blijdschap omdat de hele klas de dag daarop partijlid zou worden? Zoiets kun je niet vergeven.’

[fragment uit Daniel Kehlmann: Lichtspel (Lichtspiel, 2023), vert. Josephine Rijnaarts. Uitgeverij Querido, 2024]

Waardering
  • En op die spannende manier schopt Kehlmann je zijn verhaal binnen, dat nu in een mooie vertaling van Josephine Rijnaarts is verschenen. (…) Met zulke scènes zet Kehlmann het grijze veld tussen goed en fout venijnig subtiel neer. (…) Pabst en Wilzek zijn met een rugzak vol
    filmblikken op de vlucht voor het oprukkende Rode Leger en de Tsjechische partizanen. De manier waarop Kehlmann dat beschrijft is niet alleen grootse literatuur, maar leest ook alsof je naar een meesterlijke speelfilm kijkt. En dat maakt zijn roman extra bijzonder. Michel
    Krielaars. NRC, 2 februari 2024, vijf ballen.
  • Kehlmanns stijl is, net als in zijn voorgaande romans, buitengewoon sterk. Soepel, prettig leesbaar en tegelijk heel literair. (…) In de vertaling zet Josephine Rijnaarts het Duits van Kehlmann in helder Nederlands om. (…) Op geheel eigen wijze vertelt Kehlmann hier over een kunstenaar die een pact met de duivel sloot, zoals Thomas Mann dat eerder deed in zijn Doctor Faustus, en Klaus Mann in Mephisto. Lezen dus, deze prachtige roman over de illusies van het witte doek. Jerker Spits. Nederlands Dagblad, 27 februari 2024
  • Kehlmann bouwde rond dat duivelspact een wervelende parabel over kunst en moraal. Met bijrolletjes voor Garbo, Leni Riefenstahl en P.W. Wodehouse, en een sleutelscène rond opgetrommelde ‘figuranten’ die gruwelijk onvergetelijk mag heten. Dirk-Jan Arensman. VPRO-
    gids, 3-9 februari 2024
  • Lichtspel is (…) vlot geschreven, er wordt mooi gewisseld van vertelperspectief, het is spannend, soms humoristisch en werpt belangrijke kwesties op zonder het boek al te zwaarwichtig te maken. Een roman met flair en vakmanschap geschreven. Kris Velter. Tzum, literair weblog, 5 februari 2024


Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven